ஒரு நிமிடக் கதை - அடித்தளம்

வெங்கடேசனுக்கு ரொம்ப நாளாவே 'அந்த' ஆசை உண்டு. அதுவும் பக்கத்துவீட்டுக்காரனுக்குத் தன்னைப் பத்தியும் பக்கத்துவீட்டுக்காரனைப் பத்தித் தனக்கும் தெரியாத இந்தப் பட்டணத்தில் இரண்டு வருடங்களாகக் குப்பை கொட்டிக்கொண்டிருப்பவனுக்கு 'அதற்கான' வாய்ப்புகளும், குறைவான முயற்சியில் அது வெற்றி பெறுவதற்கான சாத்தியமும் அதிகம். இன்னும் இரண்டு மாதங்களில் திருமணமாகப் போவதால் அதற்கு முன் எப்படியாவது ஒரு பெண்ணையாவது அனுபவித்து விடவேண்டும் என்கிற அவனது தீராத வேட்கை இன்று கைகூடப் போகிறது. அலுவலக நண்பன் ஒருவன் மூலம் கிடைத்த செல்பேசி எண்ணில் தொடர்பு கொண்டு ஒரு பெண்ணை அனுப்பவும் சொல்லிவிட்டான். இதோ, இன்னும் இரண்டு மணி நேரத்தில் பெண்ணை அனுப்புவதாக அந்த மாமாவும் சொல்லிவிட்டான். அட்ரஸெல்லாம் கரெக்டா கொடுத்திட்டான் வெங்கடேசன். மனசுக்குள்ள ஜில்லுனு ஒரு சந்தோஷம் லேசாத் தான் இருந்தது. ஏன்னா படபடப்பு அதுக்கு மேல எக்குத்தப்பா இருந்தது. கஷ்டமாத்தான் இருக்கும், ஆனாலும் ஒரு குட்டித் தூக்கம் போட்டா படபடப்பக் குறைக்கலாம்ன்னு நினைச்சு கட்டில்ல சாய்ஞ்சான் நம்ம
வெங்கடேசன்.

அன்று மாலை நாளேட்டில் 'பிம்ப், ப்ராஸ்டிட்யூட், கஸ்டமர் அரெஸ்டெட்'-ன்னு நியூஸ் வந்திருந்தது.
ஊருல பக்கத்து வீட்டு பங்கஜம் எதுத்த வீட்டு அம்புஜத்துக்கிட்ட 'நம்ம இஞ்சினீயரு பையன் பட்டணத்துல பண்ணக் கூடாதத பண்ணி மாட்டிக்கிட்டானாம். அதக்கேட்ட அவுங்கம்மா ஹார்ட் அட்டாக் வந்து ஆஸ்பத்திரியில அட்மிட் ஆயிருக்காங்க' என்று கூறிக்கொண்டிருந்தாள். சம்பந்தம் வேண்டாம்ன்னு பெண் வீட்டுக்காரங்க சொல்லிட்டுப் போனத நினைச்சு வெங்கடேசனோட அப்ப மருகிக்கிட்டிருந்தார். அவரு பொண்டாட்டியப் பாப்பாரா இல்ல மகன ஜாமீன்ல எடுப்பாரா?

திடுக்கிட்டு விழித்த வெங்கடேசன் முதல் வேலையா அந்த மாமாவுக்கு போன் பண்ணி தன்னோட ஆர்டரக் கேன்ஸல் பண்ணினான். சின்ன விஷயத்தக்கூட ஊதிப் பெரிசாக்கும் நாளேடுகளுக்கும், அடுத்த வீட்டுக்கதைகளைப் பேசிப் பொழுதக் கழிக்கும் அம்புஜங்களுக்கும் மானசீகமாய் நன்றி சொல்லிவிட்டுத் திரும்பவும் கட்டிலில் சாய்ந்தான்.